နှင်းလူ

မနက်ခင်းက သာယာလို့နေသည်။ ကျေးငှက်လေးများက တီတီတာတာ၊ လိပ်ပြာစုံတွဲလေးများက တစ်ကောင်နှင့်တစ်ကောင် ကျီစယ်ရင်း ဟိုသည်ဝဲပျံလို့နေသည်။ နှစ်စက်များကြောင့် စိမ်းစိုနေသည့် သစ်ပင်၊ ပန်းမန်များက နေခြည်နုနုအောက်မှာ အရောင်လက်နေသည်။ မနက်ခင်း၏ သာသာမှုကို ခံစားငေးမောရင်း သန့်ရှင်းလတ်ဆက်သည့်လေကို တဝကြီး သူရှုသွင်းလိုက်သည်။ အခုမှပဲ လန်းဆန်းသွားတော့သည်။ မြို့ကြီးပြကြီးမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသူမို့ ဒီရွာလေး၏ သာယာဆိတ်ငြိမ်မှုကို သူသဘောကျသွားသည်။ ဒီရွာလေးက သူ့ဘိုးဘွားများ၏ ချက်မြုပ်မွေးရပ်မြေဖြစ်သည်။ ရှေးရိုးဆန်သော ရွာကြီးဖြစ်ကာ ဓလေ့ထုံတမ်းကို အလွန်အလေးထားကြသည်။ တကယ်တော့ တရုတ်လူမျိုးများသည် အလွန်ဆွေမျိုးများသည့် လူမျိုးမဟုတ်ပါလား....။ အခုလည်း ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ ဆွေးမျိုးကြီးများရွာသို့ အလည်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဦးကြီးတစ်ယောက်၏ အိမ်တွင်တည်းခိုနေသည်။ မနက်ခင်း၏ အလှယဉ်ကြောမှာ သူမှင်သက်စီးမြောနေခိုက် ရုတ်တရက် သူ့နှာခေါင်းဝသို့ တိုးဝင်လာသော စူးရှရှရနံ့တစ်ခုကြောင့် သူ့ခံစားမှုတို့ ထွက်ပြေးလွင့်ပျယ်သွားကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်းကို စူးစမ်းကြည့်တော့ လေကို ဖြေးညှင်းစွာ ရှုသွင်းလျှက် ထိက်ချိကစားနေသူတချို့ကို တွေ့ရသည်။ သူတို့ပ

ကွန်ပျူတာနဲ့ ပတ်သက်လို့ဗဟုသုတလည်း မရှိပါဘဲနဲ့ သူများပြောတဲ့ ကွန်ပျူတာအကြောင်းကို နားထောင်ရင်းနဲ့ ကွန်ပျူတာပိုး စဝင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ကွန်ပျူတာကို စသုံးကတည်းက အလွဲလွဲအချော်ချော်တွေနဲ့ စခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒီတုန်းက Virus ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိပါဘူး။ ဖတ်ဖူးတဲ့ ကွန်ပျူတာစာအုပ်တွေထဲမှာတော့ ဗိုင်းရပ်စ်ရှိရင် ကွန်ပျူတာ လေးလံလာတတ်တယ်တဲ့....၊ ဖြစ်ချင်တော့ ကျွန်တော့်ကွန်ပျူတာက ဝယ်ကတည်းက လေး(နှေး)ပါတယ်။ တစ်ခါတလေကျရင် ကြောင်ပြီးရပ်နေတော့ virus ကြောင့်ဖြစ်ရမယ်ဆိုပြီး ဖတ်ထားဖူးတဲ့အတိုင်း Window registry ကိုဝင်ကလိပါတယ်။ မသင်္ကာတဲ့ key တွေဆိုရင် Delete လုပ်ပစ်လိုက်တယ်... အဟီး... virus တော့မသေဘူး...။ Window ကတော့ မသေမရှင်ဖြစ်သွားတယ်ဗျ။ မသေမရှင်ဆိုတာက ဝင်းဒိုးကတော့ တက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှဖွင့်ကြည့်လို့မရတော့ဘူး... အဲ.. ဗီဒီယိုတော့ဖွင့်ကြည့်လိုရသေးတယ်ဗျ... အဲ့ဒါလေးတစ်ခုပဲ ရတော့တယ်။ ဒီတော့ ကျွန်တော့်အစ်ကိုက ဘာပြောလဲဆိုတော့ "မင်းကွန်ပျူတာက စျေးကြီးပေးဝယ်ရပြီး ဗီဒီယိုပဲ ဖွင့်ကြည့်လို့ရတယ်ဆိုတော့ ကွန်ပျူတာဝယ်မဲ့အစား... ငါဆိုရင် DVD စက်ပဲဝယ်ကြည့်တော့မယ်" တဲ့လေ...။ အဲ့ဒီလို ကလိလွန်းလို့ ဝင်းဒိုးခဏခဏ ပျက်ပါတယ်။ ကိုယ်

တစ်နေ့ထမင်းစားနေတုန်းက အမေက ကျွန်တော့်ကိုပြောတယ်။ "ငါ့သား ချစ်သူကောင်မလေးရှာရင် ခြေဖနောင့်ကိုကြည့်ပြီးရွေးကွဲ့..." "ဟမ်...၊ ခြေဖနောင့်ကိုကြည့်ရွေးရမယ်...???" "အေးဟုတ်တယ်.... ဖြေဖနောင့်တစ်ဝိုက်က အသားပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနဲ့ဆိုရင် အဲ့မိန်းကလေးဟာ ဘဝမှာ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်၊ ဇိမ်နဲ့နေရတယ်တဲ့" "ဟုတ်လို့လား အမား(အမေ)ရာ.... " "နင့်ရီးမား(ကျွန်တော့်အဒေါ်)ကိုကြည့်ပါလား....၊ ခြေဖနောင့်ကပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနဲ့ အခုဆို ဇိမ်နဲ့နေနေရတယ်" အင်း..... အမေပြောတာလည်း ဟုတ်သလိုလိုပဲ။ ကျွန်တော့်အဒေါ်က သားသုံးယောက်ရှိတယ်၊ သုံးယောက်စလုံး ကားအုန်နာသူဋ္ဌေးတွေ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုရှိတာက အဒေါ်က နှစ်လုံးထီအရမ်းထိုးတယ်။ နှစ်လုံးထီက နေ့လည်တစ်ကြိမ်၊ ညနေတစ်ကြိမ်ဖွင့်တာ၊ ပြီးတော့ တစ်ပတ်မှာ တစ်ရက်ပဲလားမသိဘူး နားတာ၊ အဒေါ်က ချဲနှစ်လုံးထိုးရင်လည်း ထိုးကွက်တွေမနည်းဘူး၊ ထိုးကြေးလည်းမနည်းဘူး၊ ပြီးတော့ ပေါက်တဲ့အခါထက် မပေါက်တဲ့ရက်တွေက ပို့များပါတယ်။ ဒါကြောင့် အကြွေးများတယ်။ နှစ်လုံးထီထိုးလွန်းလို့ သူ့သားတွေလည်း အရင်လို သုံးစရာပိုက်ဆံမပေးတော့ဘူး။ "ဒါပေမဲ့ အမားရာ... ပိန်တဲ့လူတွေဆို ဘ

သူ့ကိုတွေ့နေကျမို့ ရင်းနှီးနေပါပြီ။ တခြားဆေးသမားတွေနည်းတူ သူလည်းအိတ်တစ်လုံးဆွဲကာ တစ်မြို့လုံးအနှံ့ အမှိုက်ပုံ၊ အမှိုက်တောင်းတွေထဲတွင် ဗူးခွံ၊ ပုလင်းခွံ၊ တိုလီမုတ်စတွေ လိုက်ကောက်လေ့ရှိသည်။ ပြီးလျှင် တစ်ဖက်ကမ်း တရုတ်နိုင်ငံတွင် သွားရောင်းပြီး ဆေးဖိုးရှာသည်။ တခြားဆေးသမားတွေက လူလစ်လျှင် လစ်သလို ခိုးဝှက်တတ်ပေမဲ့ သူကတော့ ရိုးသားပုံရပါသည်။ ‘သူ’လို့သာ ရည်ညွှန်းသုံးနှုန်းလိုက်ပေမဲ့ တကယ်တမ်းတော့ ကျွန်တော်သူ့အကြောင်း ကောင်းကောင်းမသိပါဘူး။ သူ့နာမည်၊ သူ့ဇာတိ၊ သူဘာကြောင့် ဒီလိုဘဝမျိုးရောက်နေရတာလည်းဆိုတာတွေကို မမေးကြည့်ဖူးပါဘူး။ သူ့အသက်ကတော့ အတန်ငယ်ကြီးနေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ တွေ့သည့်လူတိုင်းကို ကြီးကြီးငယ်ငယ်မရွေး အစ်ကို၊ အစ်မလို့ခေါ်ပြီး စကားပြောတတ်သည်။ သူလိုချင်တာရှိလျှင် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောပြီး တောင်းသည်။ ကျွန်တော်တို့ကလည်း သူလာလျှင် အချိုရည်ဗူးခွံတွေကို ထုတ်ပေးလေ့ရှိသည်။ ပြီးတော့ သူတစ်ပါးပစ္စည်းကို မခိုးဝှက်ရန်လည်း မှာကြားရသေးသည်။ ဒီလိုနှင့် ထိုဆေးသမားနှင့် ရင်းနှီးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုဆေးသမားကြီးကိုတွေ့သည့်အခါတိုင်း စိတ်ချမ်းသာရသည်မရှိပေ။ အမြဲတမ်း ဒဏ်ရာပရပွတွေနှင့်သာ…၊ ခန္ဓာကိုယ်ကွက်တိကွက်ကျား၌ ပတ်

ငယ်ငယ်က "ကျွဲပါးစောင်းတီး" ဆိုတာရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို နားမလည်ခဲ့ဘူး။ ကျနော်က တရုတ်ဗမာကပြား၊ နေတာက တရုတ်အိမ်၊ တရုတ်ဝန်းကျင်ထဲမှာ။ မောင်နှမငါးယောက်ထဲမှာ ကျနော်က ဗမာသွေးအပါဆုံးလို့ ပြောရမယ်ထင်တယ်။ တရုတ်အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ နေခဲ့ရပေမဲ့ တရုတ်လိုသိပ်မတတ်ဘဲ ဗမာလိုပဲ ပြောတယ်။ ဒုက္ခရောက်တာက ကိုယ်နားမလည်တဲ့ ဗမာဝေါဟာရတွေသိလာရင်၊ ကြားလာရင် အနက်အဓိပ္ပာယ်ပြောပြပေးတဲ့ လူမရှိဘူး။ အဖေက ကျွန်တော်တို့ငယ်ငယ်ကတည်းက နောက်အိမ်ထောင်ထူသွားလို့ တရုတ်ဖြစ်တဲ့ အမေတို့အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာပဲ ကြီးပြင်းခဲ့ရတာကိုး။ အမေက ဗမာစာကိုတောင် စစ်တပ်ထဲမှာနေတုန်းက အဖေသင်ပေးခဲ့လို့သာ အနည်းငယ် ရေးတတ်ဖတ်တတ်ခဲ့တာဆိုတော့ အမေ့ကို ကျွန်တော်နားမလည်တဲ့ စကားလုံးတွေရဲ့ အနက်အဓိပ္ပာယ်မေးလည်း အမေက ရေရေရာရာ မဖြေနိုင်ဘူး။ အဲ့ဒီတော့ အပေါ်က ပြောခဲ့သလို ငယ်ငယ်က "ကျွဲပါးစောင်းတီး" ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို  ကြားစ၊ သိစတုန်းက အတော်ကို ခွကျတာပေါ့။ နောက်ပိုင်းမှ သိလာတာက ဆိုလိုရင်းအဓိပ္ပာယ်ကတော့ ဘယ်လောက်ပဲပြောပြော နားမဝင်ဘူး၊ အာပေါက်အောင်ရှင်းပြလဲ မထူးဘူးဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ ဟုတ်ပြီ ကျွဲပါးစောင်းတီးဆိုတဲ့ စကားလုံးရဲ့ ဆိုလိုရင်းကို သိရပြီ...။ ဒါပေမဲ့ ကျ

တစ်နေ့ ကွတ်ခိုင်က သူငယ်ချင်းတစ်ဦးနှင့် ဖုန်းပြောဖြစ်တော့ သူတို့ မြို့က အင်တာနက်လိုင်းများ အလွန်ကောင်းမွန်ကြောင်း ကြွားသဖြင့် ကိုယ့်မြို့နှင့် ယှဉ်ကာ မနာလိုဖြစ်ရသေးသည်။ ကျွန်တော်တို့မြို့က အင်တာနက်လိုင်းကတော့ အများအားဖြင့် သာမန်သတင်းဖတ်၊ ဖွန်ကြူ ဖွန်ချက်ဖို့လောက်သာ သုံးလို့ရသည်။ ဖုန်းပြုပြင်ရေးလုပ်ငန်းလုပ်သူမို့ ဖုန်းနှင့်ဆက်စပ်ရာ firmware များ app & game များဒေါင်းလုတ်ဆွဲယူဖို့လောက်တော့ လိုင်းက မကောင်း။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်က အင်တာနက်နှင့် ပတ်သက်ပြီး ရူးသွပ်သူမို့ ကိုယ့်မြို့က နှေးကွေးသည့် အင်တာနက်လိုင်းနှင့် ပတ်သက်ပြီး မကြာခဏပေါက်ကွဲမိသည်။ ဆက်သွယ်ရေးဝန်ဆောင်မှုပေးသည့် ကုမ္ပဏီများကို ပစ်ပစ်နှစ်နှစ်ဆဲသည့်အခါ ဆဲမိသည်။ ကျွန်တော်လိုချင်သည့်အခြေအနေနှင့် လက်ရှိရနေသည့် အခြေအနေက ကွာခြားနေသည်ကိုး .... ဒီတော့ ကိုယ်စိတ်ထင်တိုင်း လုပ်ခွင့်မရသည့်အခါ အဲ့လိုပေါက်ကွဲမိသည်။ ထိုအခါ တစ်ခါကတွေ့ခဲ့ဖူးသည့် နိုင်ငံခြားသားသတင်းထောက်ကြီးကို သွားသတိရမိသည် ... ********************* မန္တလေးမှာ ဘွဲ့သွားယူစဉ်က ဆွိဇာလန်က သတင်းထောက်ဦးလေးကြီးတစ်ဦးနှင့် စကားပြောဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုစဉ်က ကျွန်တော်နှင့် ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း